Her an kıpır kıpırdı, duramazdı yerinde
Bazen gökte bir yıldız bazen de aydı gönlüm
Aşkını kutsal bilir, yaşardı en derinde
Düşmeye hazır tetik, kurulu yaydı gönlüm

Bazen denizde yüzdü bazen vurdu karaya
Hep bir merhem aradı aşk denilen yaraya
Ne şöhrete aldandı ne mala ne paraya
Hep iyiye meyletti, güzele kaydı gönlüm

Bazen kıymet verildi el üstünde tutuldu
Bazen de es geçildi çabucak unutuldu
Ona verilen sözler zaman zaman yutuldu
Ne sevmekten usandı ne aşktan caydı gönlüm

Bazen çok hızlı attı bazı zaman tekledi
Yine de her umûda yenisini ekledi
Gideni unutmadı senelerce bekledi
Hep yol gözleyen oldu ve hep gün saydı gönlüm

Sanmayın şıpsevdiydi her güzele bakardı
Sevdâsına sadıktı, yâre türkü yakardı
Bazen sessiz sakindi ığıl ığıl akardı
Denizini arayan dereydi, çaydı gönlüm

Bazen bir şelâleydi bitmezdi çağlaması
Oldukça zordu onu kendine bağlaması
Kâh bir çocuk gülüşü, bir bebek ağlaması
Kâh bir derviş dilinde samîmi hay’dı gönlüm

Ne çileden usanır ne cefâdan bıkardı
Aşkı için savaşır mutlak galip çıkardı
Ara sıra dellenir ortalağı yıkardı
Sanki depreme hazır gerili fay’dı gönlüm

Öyle hemen pes etmez göğüs gererdi derde
Aşkın peşinden koşar, duramazdı bir yerde
Şöyle bir düşündüm de o eski günler nerde?
Ele avuca sığmaz hırçın bir taydı gönlüm
Ama hâlâ seviyor, sanmayın caydı gönlüm

.