Boğazın sularına daldı gözlerim,
Maviliğinde bir başkalık vardı.
O zamanlar bu güzellik yoktu diyor tarih,
Namertler yüzünden kanlara bulanmıştı.

Bu ağaçlar kokladı mı barutları!
Yoksa gördüklerim torunları mı!
Aradan yıllar geçse de hüzün baki,
Buğusu duruyor yeşillerin içinde.

Çitlembik dalı toprağa girmiş,
Dokunsan zarar görecek şehit yorganı.
Kefensiz yatanın huzuru kaçar diye
Tedirgin olmamak elde değil yürürken.

Silahları çok olanlar hayal kurmuş,
Metrekareye düşen mermiler şahit.
Mehmetlerin cesareti asla bitmez,
Çanakkale ruhu gönüllerden eksilemez.

Bir defa gezdim savaş meydanını,
Yazılan destana sayfalar az gelir.
Duygusunu verebilmek ne mümkün!
O diyarları insan kendi görmeli arkadaş.

( Bu Cennet vatanı armağan edenlerden
Yüce Allah razı olsun. Vatan sevgisi üzerine
gafletlerin her türlüsünden bizleri korusun…)

17.03.2011-Ahmet BOZTAŞ