Her yıl
Her yıl On sekiz Mart’ta
“Çanakkale içinde vurdular beni” diye
Duyduğumda, o yüz binlerin
O milyonların türküsünü
İçimden bir şeyler kopar
Gözlerim nemlenir
Bu vatan uğruna
Ölüme koşa koşa gidenlerin türküsüdür o
Yürek ile dinlenir
Her yıl On sekiz Mart’ta
Gözümün önüne gelir
Akın akın, çığlık çığlık
Allah Allah nidaları
Her yıl canlanır
Çanakkale’nin o ölümsüz kahramanları
Kiminin ardında, gözü yaşlı anaları
Kimi bırakmıştır, henüz beşiğinde bebeleri
Kimi bırakmıştır, eli kınalı taze gelinleri
Ey! Büyük Allahım
Hangi tarih yazmıştır
Böyle bir vatan aşkıyla, ölüme gidenleri
Her yıl On sekiz Mart’ta
Patlar toplar, sağanak olur yağar kurşunlar
Ortalık kan ile duman
Ölüme koşar kınalı kuzular, yürekte iman
Ah! O kopan kollar, bacaklar
Lime lime, delik deşik, cansız bedenler
Düştükçe gülleler, sağa sola savrulurlar
Her yıl On sekiz Mart’ta
Ölüme koşar kınalı kuzular
Irmak olur, akar kanlar
Gökten yere inmiştir tüm yıldızlar
Şehittir, Mehmet’tir, Mehmetçik’tir onlar
Her yıl On sekiz Mart’ta
“Ben size savaşmayı değil, ölmeyi emrediyorum!”
diye haykırır Ata
Hangi savaşta
Ölüme bu kadar sevdalanmıştır canlar
Toprak bile kıpkırmızı kan
Gökyüzü ateş, duman, feryat, figan
Hangi ulus yazmıştır, böyle bir destan
Her yıl On sekiz Mart’ta
Akın akın, boran boran
Allah Allah nidaları
Her yıl
Her yıl On sekiz Mart’ta
Canlanır, Çanakkale’nin ölümsüz kahramanları…

Gürsel İLERİ