Ben mutluluk için yalnız seni sevmiştim,
Yeminimiz seninle böylemiydi sevgilim,
Bir kat daha arttı ızdırapla kederim,
Vereceğin mutluluk bumu bana sevgilim.

Gönlümde parlayan bu aşk yıldızın,
Sessizce birden karanlığa gömüldü,
Mutluluğa hazırlanan kutsal bedenin,
Şimdi de bir başkasının mı oldu.

Ne bilirdim aşkımız böyle yarım kalacak,
Senle gülen gözlerim kanlı yaşla dolacak,
Esirin olan kalbimde derin yara kalacak,
Birçok ümidim vardı şimdi mafolacak.

Yazdığın o şiirler etkilemişti beni,
Asla unutamam sıcak tatlı buseni,
İnan bana gerçekten sevmiştim seni,
İsteme kalamam senle arkadaş gibi.

Bu talihsiz Bektaş’ın nerde yüzü güldü ki,
Hangi kalbe baktı isem ise hepsini dolu gördü,
En son çok güzel bir kızı sevmiş idi,
Bu talihsizi bir kaç ay oyalayıp terk etti.

Bekir Yavuz
23.Ocak.1977
Bahçelievler. İstanbul