Bu sabah garip bir esiklikle açtım gözümü
Elimi attığımda soğuk bir yastık yüzü karşıladı,gamzelerin yerine
Usulca doğruldum yerimde
Etrafıma sessizce bir göz attım
Ne bir ses,ne bir hareket...
Ayağımı yere basarken terliğinin sesi yankılandı kulağımda
İliklerime kadar titredim attığım her adımda
Astırana kadar 2 gün uğraştığın aynayla karşılaştım koridorda
Karşımda gördüğüm ben değildim sanki
Sahi insan hayrete düştüğünde bir yaşına daha girer değil mi?
Ben kaç yaşıma birden girmiştim bu hale gelene kadar?
Oysa sen gideli daha 3 gün bile olmamıştı...
Mutfağa gittim,masada hala seninle yaptığımız son kahvaltı vardı
Kendi ellerinle hazırlamıştın
Her peynir diliminde senin parmak izin vardı...
Bir zeytin attım özlemimi dindirmek için ağzıma;simsiyah gözlerin geldi aklıma
Hıçkırıklar boğazımda düğümlendi,zeytinle beraber
Birlikte özene bezene seçtiğimiz halının üzerine döktüm gözyaşlarımı
Birden birbirimize verdiğimiz söz geldi aklıma
"Hiç bir zaman bırakmayacağız birbirimizi,ağlamayacağız" demiştik o soğuk hastane odasında
Sen ki yokluğunda bile tutuyorsun sözünü
Duramadım sözümde,durduramadım..
Ne olur affet beni!