22
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1632
Okunma
baharın hükmünde bir pazartesi
geçti seyyar oyuncakçı,
tozlu yolundan gecekondunun.
elde değil, gözü daldı
tahta atıyla oynayan
esmer tenli çocuğun.
ışıltısına doyamadan oyuncakların
boğazına düğümlendi, istemeler.
susmak öğretilmişti ya,
daha anne demeden.
sustu, oyuncakçı köşeyi dönerken.
bir damla yaş,
bir taze yaprak düştü.
eline aldı yine tahta atını,
dünya unuttu onu
o da siliniveren oyuncakçıyı...
Cevap Yaz