Toprakta yıpranmış çamurlu eli,
Niye yazmaz oldu bizim şairler!
Tekneden çıkmayan hamurlu eli,
Niye yazmaz oldu bizim şairler!

Zamanla geçermiş çırak ustayı,
Yemedik düğünde tatlı pastayı,
Sancıyla kıvranan aciz hastayı,
Niye yazmaz oldu bizim şairler!

Bastılar bağrına bir dik başlıyı,
Neden hep yazarlar kara kaşlıyı,
Maaş kuyruğunda ölen yaşlıyı,
Niye yazmaz oldu bizim şairler!

Bir bayat ekmeği dostla böleni,
Bu işte köylünün kutsal şöleni,
İlaçsız doktorsuz, köyde öleni,
Niye yazmaz oldu bizim şairler!

Neye yarar neye şöhret şanları,
Görmüyorsa gözü akan kanları,
Bir ekmek peşinde ölen canları,
Niye yazmaz oldu bizim şairler!

Devleti açıktan her gün soyanı,
Fakir halkı kaz yerine koyanı,
Soğan ekmek ile karnı doyanı,
Niye yazmaz oldu bizim şairler!

İnsanlar değişmez degişen özü,
Acı ama doğru Remzi’nin sözü,
Gözyaşı döküpte moraran gözü,
Niye yazmaz oldu bizim şairler!