Ankara’ya kar düştü gönlüme hicran koru
Beyaz gecelerimde ak zambak elin güler
Beyazın yüreğinde tutarken ben akkoru
Dilime dolanıyor sana dair türküler.


Tüm zaman çekimleri seni söyler bu gece
Bir ışık yansıması bir yürek burukluğu
Akar kar efsanesi tek sözcük bir tek hece
Kar beyazın bağrında nazlı asil bir kuğu.


Bembeyaz ellerini içime dürüyorum
Ankara kıskanıyor bendeki bu son hâli
Tılsımlı gecelere bir yılkı sürüyorum
Gecenin sinesinde arıyorum muhali.


Eriyor bakışların buz tutan hayalimde
İçimde beyaz yangın Ankara esir kara
Isınırken ellerim yanağındaki imde
Sensiz öksüz bu şehir baştan ayağa yara.


Yakışır Ankara’ya sen olursan eğer kar
Beyaz bir türkü söyler yere inen her tane
Ama nefesin yoksa yağan kar bile naçar
Hüzün senden yadigar değişmeyen anane.


Ankara senle güzel sis pus içinde olsa
Sen doğsan güneşiyle yalbırdar isi kiri
Ve çıksan caddelere şehre rayihan dolsa
Karla beraber sarsan sana susuz fakiri.
Ankara,09.30.2011 İ.K