Ne aşklar yaşadım hep sana ihanet ederek,kalbimdeki sevgine hürmet edemedim affet..Karartıların aydınlığa varışında belirmedi benim umutlarım..Yeniden başlamadı gönlümdeki tecessümün başakasını severken..Sevgiyi tutuklarken gözyaşlarım sel olmadı kelepçelerimde..Çivilenmiş kapılardan sen gelmedin biliyorum,ben ise beklemedim çivileri sökerken..Dinler bitmişken Tanrı’nın göndereceği,bir din istedim O’ndan senin isminde..Günahkar habislerin çarmıhlarında geriliyim ruhumla birlikte..Mevsimsiz karların yağışında donmaktayım henüz ölemeyerek..Seni beklemekteyim umudun tükendiği son kapımdan,ve ucu yanık bir mektuptan okunmakta geçmişimin bütün iyimserlikleri..Bütün melanetlerim taburede sanki senin darağacında..Seviyorum seni idam edecek kadar..Bu iğrenç dünyadan kurtaracak kadar rabıtadayım kalbinden..Cennetin kapılarında nefeslerin,dudakların beni içeri çağırmakta..Cehennemin cennetidir belki de,ne bileyim..Zaten sensiz cenneti ben ne yapayım..Sen ordaysan ben her koşulda yanındayım..Artık ne mütecessisim,ne münzeviyim,ne terakkide sensizliğim..Hayalini yeniden bulmaktayım o saçma kayıplarımda..İhanetlerim için özür dilerim…Sen ne kadar olmasan da farkında,umrumda değil..Ben etini-kemiğini değil,yarattığım seni sevmekteyim..Sen gitsen de başkasının kollarına,ben sevişsem de başkasıyla inan ki hep seni sevmekteyim….Bıkmadan usanmadan seni yaşamaktayım her gün..Ne sevgililerim oldu,hiç aşık olmadan yalan söylediğim.Bakmakla görmenin farkını anladığım gözlere akıttım içimdeki sevgi yansımasını..Gözler başkasınındı baktığım,gördüğümse senin gözlerindi o mukaddes cümleleri kurarken..Delirmiş beyin kıvrımlarımda kanlar sıkıştırırken mantıklarımı,bir tek sana dokunamadı gerçeğin üstünlüğü..Dokundurmadım mahremime,belki de tek sahibi olduğum gerçeğimsin çünkü..Yalanlara isim koyan yaşamımda senden sonralarda özgür riyalarım..Kaybetmişim bütün var bildiğim duyguları,bir tek sevgin haricinde…Bir tek sevgin ayakta tutmakta hür-endiş yalpalayan bedenimi..Ayak tıkırtılarımın duyulmazlığında,iz bırakmadan yürümekteyim sayende..Uçuyorum gözümün aldığı mesafeye,geçtiğim yerlerde hayalini büyütüp bırakıyorum.Dünyamı sen yapıyorum uçtukça,dolaştıkça sen oluyorum günden güne…Albatros kuşu gibi,bulmadan inmiyorum sevdiğimi gökyüzünden…Seni buluyorum hiç tanımadığım bir coğrafyada,bakıyorum daha da çok sevmekteyim seni her buluşumda…İniyorum yeryüzüne ve kaybediyorum bütün bulduğum senleri..Yeniden çırparken kanatlarımı,inciler bırakıyorum gözlerimden…Gidiyorum hiç tanıyamayacağım dünyalara,seni aramaya…Yorulan ömrümün,son demlerinde düşüyorum bir balıkçı teknesine..Gözlerimi açtığımda bir kafesteyim özgürlüğün esarete dönüştüğü..Ve boran kuşu olmaktayım,parçalamaktayım kafamı kafese vurarak..Ben senin için yaşamaktayım,seni ararken de özgürlüğü tatmaktayım sadece…Ne kadar ihanet etsem de kalbimdeki “sen”e,inan ki ben seni seninle aldatmaktayım…Beden kimin olursa olsun,içine koyduğum ruh senindir sadece..Senindir taşıdığım her şey,sanadır ölürken bile söyleyeceğim son cümle;..”Yalnız seni seviyorum”…..
Kadir KILIÇ 2007 (yaşanmamış herşey adına)