Gönlüme saraylar, kurup kaçarsın
Hançerin ucuyla, yara açarsın
Damardan kanımı, yere saçarsın
Mecalim kalmadı, yıktın mabedim

Rüzgârın esmeyle, alaz parlarsın
Hasretin korlaşır, közü harlarsın
Temmuzda başıma, yağan karlarsın
Ateşle çırasın, yaktın mabedim

Doğmuyor bahtıma, günüm kararır
Güldüğüm görülmez, yüzüm sararır
Firarım dilimde, gönlüm yaradır
Kapattın kapısın, çaktın mabedim

Gülleri serdimse, sana bakmadın
Çağlayıp seliyle, cana akmadın
Ezayla işkence, verdin bıkmadın
Arkana bakmadan, çıktın mabedim

Dayanmaz haldeyim, ahval böyledir
Derliyim feleğe, kahrım söyletir
Bilmezmi hallerim, neler öğretir
Sevgimi unutup, çektin mabedim

Arif’in vuslatı, sema katında
Kanatlanıp uçmuşsun, gönül atında
Kıymetli hazinem, saklı çatında
Değişmem cevhere, tektin mabedim

ARİF BARAN