Sokakta bir ihtiyar.
Boylu boyunca yatıyor.
Saçlarında kar fırtınasının izleri,
Gözleri derin sular gibi koyu
Bir ara kısıyor gözlerini,
Bir şeyleri hatırladı galiba!
Sonra gözleri iyice koyulaşıyor...
Yüzü sanki dağlık bir arazi !
Her tarafında uçurum var.
Solukları uzaktan duyuluyor.
Her solukta tükeniyor.
Daha canlı nefes almaya çalıştıkça,
Solukları yavaşlıyor.
Bir an etrafına bakınıyor ihtiyar.
Yıllara göğüs germiş ihtiyar bir ağaca bakıyor.
Bir an tebessüm ediyor fakat;
Ardından bir üzüntü dalgası
Elini uzatıyor yoldan geçenlere.
Ayağa kalkmak istiyor.
İnsanlık bekliyor insanlardan...
Kimseden yardım yok!
Dakikalar sonra uzanıyor yere.
Son baharı düşünüyor o an sanırım.
Bir an dudakları oynuyor.
Elini kalbine götürüyor.
Gözleri ellerine bakarken kapanmakta!
Soluklarının sesleri artık duyulmuyor.
Bir ihtiyar yatıyor sokakta, bir çöp tenekesinin yanında.
Buz gibi olmuş suratı,
Tarihin çınarı,
Mermilerin öldüremediği, Çanakalede düşmanı boğan.
Bir ihtiyar yatıyor sokakta,
İnsanlığın ayakları altında...