Sinir olurum
Sabah kalkıp
Yastığı başımın altında
İlk yatarken ki gibi bulamayınca

Oysa ne güzel özenerek, itinayla
Yatağın başucuna paralel koyarım yastığımı
Ondan önce bir güzel şişirip pohpohlayıp
Kabartırım, serin nevresime şöyle gönlünce
Yatmak gibisi yoktur bilirim
Ama uyanınca yerinde durmaz meret
Ya baklava dilimi gibi döner
Ya toplanır acayip şekilde
Rahatsız eder

Yastıklar gece boyunca gezer durur,
Kayar, sabaha bozuluverir şekli şemalî

Uyurken anlamaz insan, rahatsız olur elbet
Ama kimse bunun için uykusunu bozmaz
Biri görse güler, tuhaftır, savaşır gibi
Sen dönersin, yastık kaçar
Sıkışır bir köşeye,
Seli soluğu çıkmaz

Beyaz yastık, ne güzeldir
Dallı çiçekli böcekli olanları da
Ama ben ille de beyaz severim

Çocukken hatırlarım ninem
Dantel bile dikerdi
Misafir yastıklarının yanlarına

O zaman uzundu yastıklar
“Bir yastıkta kocasınlar yastığı”
İki kişilikmiş yani karı-kocalar için
Sonra küstüm yastıkları moda oldu
Eşler küsüverdi hemencik
Bunu beklermiş gibi
Ayrı yatmak
Çağdaşlık! Mış…

Yastıklar gece boyunca gezer durur,
Kayar, sabaha bozuluverir şekli şemalî

Biz çocukken beş kelle bile sığardık yer yatağında
Hele bayram seyran düğün oldumuydu
Yer kalmazdı evde misafirden
Çocuksan canına minnet
Yer yatağında üç beş haylaz
Oyunun bini bir para
En rahatsız edeni gaz senfonisi
Borazan gibi öttüren gecenin şampiyonu
Ta ki fırça yiyene kadar
Yine gülerdik ama kokudan durulmaz
Sırayla bir terlik dayağı önce
Kıkır kıkır kahkahalar
Sonra sızardık
Mutluyduk

Ben yastığımı bıraktığım gibi
Sadece çocukken bulurdum
Annem düzeltirdi illâ, gece kaç olursa olsun
Kıyamazdı, sırtımı da örterdi, öperdi
Okşardı ya, ne huzur dolardım
Utanırdım, sıkılırdım, “git yat” derdim
Ama gitmesin diye içimden dua ederdim

Yastıklar gece boyunca gezer durur,
Kayar, sabaha bozuluverir şekli şemalî


03.08 – 5 Mart 2011 / İstanbul