içimde cam kırığı sözcükler
boğazım düğüm düğüm
mevsimsiz bir hayalin tutsağıyım
sükut sığınağım sözlüklere küstüm
erguvan dalları öksüz
nisan eski nisan değil.

kilit vurdum söz sandukasına
kıyamete kıl kadar yaklaştı dizeler
harut ve marut gülümsemeyi unuttu
söz gümüş sükut mahduttu
dedim “eğil dağlar” dağlar eğilmedi.

Ayn harfini ödünç aldım
Şın peşime takıldı
Kaf ‘ın burnu kaf dağında kaldı.

imkansızı severdi aşk bilemedim.

sinemde büyüttüm o elif endamı
temizleyemedim içimdeki cam kırıklarını
sözcükler emanet almadı yaramı
sustum hiç kimse dinlemedi sükutumdaki meramı
uzak diyarlarda bir yer istedim gidemedim.

yeni harfler aradım bulamadım
ağzım kurudu konuşamadım
adım söz bilmeze çıktı
içimde cam kırığı sözcükler
anlamdılar sükutum çığlıktı...
Ankara,28.02.2011 İ.K