-1-

Kimseye güven yok çağında; polis,
Boşuna değil alarm sistemleri, kameralar!
Karşıdan karşıya geç güvenle…Güç:
Kirli paranın şımarttığı hayatlar!

Yıkadığın çamaşırlar balkonda is,
Habis ur gibi fışkırıyor toplumdan
Hırsızlık, yolsuzluk, toplu tecavüz...
Koca kent özgürüm sanıyor dışarıda!

Yediğin meyvede hormonlar…
Soluduğun havada karbonlar…
İnsanlığa diz çöktüren pavyonlar…
TV’de dizi: Yalan rüzgârı!

Patronlar:
Kalkınma, hidrolik krikoyla oluyor sanıyorlar!

-2-

Bak, sana söylüyorum;
Bunların hiçbiri önemsiz değil!

Bu, aşk acıları var ya,
Hüzünlü açmalar
Ve çoğaltmalar;
Eksilte eksilte içimizdekileri…

Bu, kardeşi kardeşe uzak düşüren,
Gitmesiz gelmesiz;
Aykırı yalnızlığımızdaki kent mozaikleri!

Duvarcı ustası değilim,
Öremem deme!
Görmelisin,
Gönülden gönüle,
Aramıza konulan yükseltileri!

İşte, dışımıza kapandık!
Sadık bir köpek gibi bekliyor,
Ellerimizle beslediğimiz kimsesizlik,
İçimizdekileri!

Bak, sana söylüyorum;
Bunların hiçbiri zenginlik değil!