Sınırlarımız başlar, biz gelince bu dünyaya,
Onlarla başlarız, onlarla eğitiliriz bir bakıma,
Dışımızdaki dünya küçülür bizler büyüyorken,
Sınırlarımızın içindeyizdir, özgürce yaşarken...

’Medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavardır.’
Atalarımız demişse doğrudur, onlar hep haklıdır,
Ruh olmayınca beden ne işe yarar ki zaten,
Dişi de kalmamışsa beden yok olmuştur hepten...

Sınırlarımız... Onlarla devam ediyor bu dünya,
Ortadan kalkacak olursa bizde de kalmaz haya,
Kendimiz çiziyorsak daha güzeldir, bilinçliyizdir,
Çizilene uyuyorsak o da başka bir terbiyedendir...

Her kitap başka bir sınırdır, başında Kur’an gelir,
Ötekiler zaten onun kendince birer taklitleridir,
Başımızda taşıdığımız o küçük peltedeki hücreler,
Gerekirse bizler için en güzel sınırları çizerler...

Sınırlar bir kısıtlama değildir, özgürlüğün bedelidir,
Kendi özgürlüğümüz yine bizler tarafından bilinir,
Attığımız her adımın bir anlamı varsa önemlidir,
Aldığımız her nefesin bedeli de dünya nimetleridir...

Özgürlüğün anlamı geniş, ne söyleset bitmeyecektir,
Etrafına çizdiğimiz sınırlar bizlerin verdiği nimettir,
’Hak’tan geldi, halka gitmeli!’ diyen mazinin sahipleri,
Gerekeni çizmiştir, ötesi kendi içinde nefis muhasebesi...