Şen köyümüz Meriya’da doğmuştun.
Cengiz ağabeyle candaş olmuştun.
Beni de yanında kardeş bulmuştun.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Aksakalların ilk gurbetçisiydin.
Tüm sülalemizce çok sevilirdin.
Dostlarının kıymetini bilirdin.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

Okurken iki yıl birlikte kaldık.
Çıra yoktu sobamızı zor yaktık.
Ekmek bulamadık bazen aç yattık.
Çok yoksulluk çektik Fariz ağabey!

Gazyağı bitince erken yatardık.
Boş ekmeği ac mideye atardık.
Yine de mutluyduk keyif çatardık.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Köyde isek çok erkenden kalkardık.
Ekmek torbasını sırta atardık.
Yoldaşlara dost gözüyle bakardık.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

Ayranı ekmeğe katık ederdik.
Tam altı günde de bunları yerdik.
Birbirimizi de candan severdik.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Cebimizde hiç paramız olmazdı.
İnanın karnımız asla doymazdı.
Derdimizi başkası hiç duymazdı.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

Aç kalsakda yine toktu gözümüz.
Başkasını hiç kırmadı sözümüz.
Yalan bilmez idi bizim özümüz.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Pazar günlerini iple çekerdik.
Çünkü o gün sıcak yemekler yerdik.
Rahat olmak için çok emek verdik.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

İnce,kibar,yakışıklı biriydin.
Yalan bilmez sözlerinin eriydin.
Feride’ni canından çok severdin.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Lalanslara hep birlikte giderdik.
Ne bulursak onu iştahla yerdik.
Ne güzel günlerdi daim gülerdik.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

Severdiniz kaymak ile böreği.
Hiç sevmezdin bazlamayı,çöreği.
Feride yengemin yanar yüreği.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Çocuklarını da pek çok severdin.
Olcayım,Oktayım,Ozanım derdin.
Genç yaşta yüzünü toprağa verdin.
Yaktın yüreğimizi Fariz ağabey!

Hafta geçmez telefonla arardın.
Hal ve hatırımı daim sorardın.
En kötü olayı hayra yorardın.
Öksüz bıraktın bizi Fariz ağabey!

Polis oldun hep bizleri korudun.
Gece gündüz nöbet tuttun yoruldun.
Dostlarınca uçan kuştan soruldun.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Gelde balık keyfi yapalım derdin.
Ulu bedenini toprağa verdin.
Pide ve helvayı severek yerdin.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

Bu dünya fanidir gelen gidecek.
Geride kalanlar figan edecek.
Yaşayanlar elbet bir gün ölecek.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

5 Şubat 2011’de aramızdan ayrıldın.
Yüreğimize de yaralar açtın.
Tabutun içinden ışıklar saçtın.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

Yanına koşup geldim görmüyorsun.
Ağabayim diyorum duymuyorsun.
Müfit nasılsın diye sormuyorsun.
Benden de küstün mü Fariz ağabey!

Bizleri zamansız bırakıp kaçtın.
Yengemin boynunu bükük bıraktın.
Ciğerlerimizi közleyip yaktın.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Mezarının yanında durdum ağladım! .
Ak üstüne karaları bağladım.
Geçmişi andıkça yürek dağladım.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

Gönlümdeki gülüm aniden soldu.
Şanına yakışan bir tören oldu.
Dostların ağlayıp saçını yoldu.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Çocukların babam diye ağlıyor.
Yengemin ağlaması yürek dağlıyor.
Sevenlerin karaları bağlıyor.
Mekanın cennet olsun Fariz ağabey!

Fariz ağabeyim git güle güle.
Ordaki dostlara çok selam söyle.
Canlıların sonu ölümdür böyle.
Ruhunuz şad olsun Fariz ağabey!

Müfit AKSAKAL
(İstanbul,18 Şubat 2011)