Söylesem derdimi yazsam sıraya
Dostlarım duyarda sezer mi bilmem
İlaca dermana geldim yaraya
Köhnemiş kabuklar azar mı bilmem

Derdimi dinleyen dostlara selam
Geldim ki edeyim bir iki kelam
Özünde bozulmuş bu devri âlem
Feleğin ettiği Pazar mı bilmem

Oturup düşündüm ben bazı bazı
Fukara ne zaman görecek yazı
Alnıma yazılmış bu kara yazı
Acep rahme gelip çizer mi bilmem

Ayrı kaldım vatanımdan elimden
Soyka gurbet bir şey gelmez elimden
Figanım sorarsan gülün elinden
Naşi bağban bağı gezer mi bilmem

Gel behey cananım cevretme yeter
Yükledim göçümü beklemez katar
Sılanın özlemi gözümde tüter
Hasretlik bağrımı ezer mi bilmem

Hasretin çektiğim gül yüzlü canan
Hayalin saklımda gitmiyor bir an
Düşündüm maziyi ağladım inan
Yarda gözyaşların süzer mi bilmem

Seslendim sesime canan gel diye
Garibim kapında belle kul diye
Bu canım yoluna olsun hediye
Beyaz gerdanına düzer mi bilmem

Kaybettim aklımı deli gibiyim
Sen yoksan inan ki ölü gibiyim
Meyvesiz ağaç tek çalı gibiyim
Talihim mi kara nazar mı bilmem

Bende bir bendeyim meydanda halim
İnsansın insana eyleme zulüm
Merhamet dilendim ey kanlı zalim
Beni de deftere yazar mı bilmem

Haykırdım derdimi yellere döktüm
Denize deryaya sellere döktüm
Bağladım ucuca göllere döktüm
Acep Van gölümü hazar mı bilmem

Sevdana delidir gönlüm ezeli
Yoruldum cihanı revan gezeli
Sallanıp karşımdan geçen güzeli
Acep Mizani’ye yazar mı bilmem

Taner Karataş (Ozan Mizani)