Bir o kadar açık oldum
Bir o kadar kapalı
Gerçek sandığım doğruları
Yanlışlıklara inat bildim
Oltalarımı denizlerimden çok çöllerime attım
Tuttuğum hiçliği Sevinçle karşıladım
Ne kadar da masum değil mi çocuklar
Onlar için de bir umutsuzluğu benimsedim
Geçerken zamanım kapaklı bir saat eskiliğinde
Gelecek bildiğim bu dünya nankör ve kalabalık bir
Gömütlükten ibaret olduğunu insan gözünün alışkın olduğu
Tablolar gibi
Yakılıp yıkılacak bir eser olduğunu
Kırılırken kalbim yansımış yüzlerden anladım
Sanata küfür denilerek gizlenen eller gibi
Yüzler gibi türlü
Bir sazı tutarken asılan Pir’im gibi
Derim yüzülmüş Nesimi gibi
Dönmüyorum yollarımdan
Vazgeçmediğim gerçeklerle doğrularım aynı çatı altında kalıyor
Söylemeliydim önceden
Biz dünyaya ikiyüzlülüğü getirdik
Hainliğe açık kapılar bıraktık
Yalanları açıkça dile kilitledik
Pencerelerimizde düşman besledik kardeş bildiklerimize
Aslında biz dünyaya Mor bir insansızlığı getirdik
Ne kadar yazık ki ?
Olana olduğu gibi davranmayı hiç bilemedik.

METRUK ASAL İLENÇ