bir el dokunuyor omzuma
gecenin bir yarısında
dönüp bakıyorum
aksakallı bir adam
tut elimi evlat diyor
güvenle tutuyorum
pamuk ellerinden

hadi gidelim evlat diyor
nereye diyorum
cevapsız çekiştiriyor
az ilerliyoruz büyük bir kapı
dokunuyor hafifçe
yavaş yavaş açılmaya başlıyor
içeriden sızan ışıktan gözlerim kamaşıyor
öyle bir ışık görmedim daha önce

o güzel ses aç gözlerini evlat diyor
usulca aralıyorum gözlerimi
önümde uzunca bir yol
iki kenarı envai çeşit çiçekler ile süslü
her çiçek ayrı renkte ve mis kokulu
kokularını ayrı ayrı sundular bana
hayretler içinde kalmıştım

o ses uyandırdı yürü evlat yolun sonuna
etrafıma baktım ak dede yoktu
ama korkmuyordum öyle güzel ki her yan
kim korkar o güzelliklerden ki
yolun sonunu merakla ilerliyorum
salkım sögüt yaprakları kapatıyor önümü
yol bitti diyorum içimden
ve yine o ses arala diyor
ellerimle aralıyorum söğüt yapraklarını

aman Allahım büyük bir bahçe serin
içinde ırmaklar akıyor
her yanda meyveler çeşit çeşit
en güzel kuşlar burada
bir an melekleri görüyorum saf tutmuşlar
ortalarında sen anne
heyecanlandım annem diye bağırdım
ve uyandım her şey rüya imiş
hayırdır inşallah
etraf karanlık sen yoksun
şimdi korkuyorum anne