Çaresiz Köle

Sevda semasýnda þimþektir adýn,
Akan gözyaþýný kardan bilirim.
Et ile kemikten yaratýlmadýn,
Narin bedenini nurdan bilirim.

Akýl firar etti, umut sýrada,
Bilsen ne gemiler yüzer karada,
Gezmeye çýkarsan, uzak yörede,
Her nereye gitsen, burdan bilirim.

Gözlerin gökyüzü, yüreðim uçak,
Gül yüzün güneþim, bakýþýn sýcak.
Ne zaman sarmaya açýlsa kucak,
Dokunduðum yeri kordan bilirim.

Sararýp solarak, süzüldüðünde,
Hüzüne dalarak, üzüldüðünde,
Ayrýlýk yüküyle ezildiðinde,
Ruhumu kavrayan dardan bilirim.

Hasret bulutundan sarýlmýþ tüle,
Sen çile daðýnda erilmez kale.
Ben fethine çýkmýþ, çaresiz köle,
Aramýza giren surdan bilirim.

Ýçimde hüzünler, baþýmda duman,
Senden baþkasýndan dilemem aman,
Hasrete hazýrlýk yaptýðýn zaman,
Ýçimde büyüyen urdan bilirim.

Hayalin yanýmda, baþlarým güne,
Sevda uykusunda düþlerim yine,
Uzak bir vuslatý bekler de sine,
Hasret cezasýný serden bilirim.

Mehmet Nacar