Karanlığın kokusu dolu bir ibrik
Bir namaz boyunca huzurunu tebrik
Gecede güneş, işte bir alem yitik:
Kayalardan kopan küçücük bir taş
Ruhun ucunda beden, incecik bir ataş.
Kazmalarca seslenir şu büyük dağlar
Gönlüm gönlüne, gönlüme kimler ağlar
’Kaybolmuş Deniz’’de küçük yakamozlar
Yanıp da sönen kibrit, kalan eczası
Rahmetlerle süslü cenaze arabası.
Boğulmuş gözyaşlarıyla ağlar güller
Fasit daire, dünler hep geriye döner,
Yakılsın tekrar dikilen elbiseler.
İşte arzu, işte istek, işte sen
İşte doğum, işte hayat, sen ölen.
Dağlar taşlar inleyip yaşasın bu anı
Durmasın damarlarda bu demin kanı
Rahmetsiz bırakma O’nu, hem vatanı:
Hakim’im sensin, Kadir’sin, sensin Nur
Ne olur gelene rahmetinden otağlar kur.

Turgut Uzdu


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.