0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
688
Okunma
Öyle vur ki bağrıma, bir daha şu hançeri,
Kimse görüp duymasın, kan sızmasın dışarı.
Yüreğim çırpınmasın, sağ kalıp da bu sefer,
Dinsin bu kalp ağrısı, son bulsun artık yeter.
Usulca yığılırken, son kez bu bahtı kara,
Dön git yine ardına bakmadan uzaklara,
Dudağıma taşırken son nefesim adını,
Dilim yoklayadursun, ölümün sır tadını.
Ruhum başka âleme, göç ederken sessizce,
Son sözüm adın kalsın, sır olsun hece hece.
Kimseler bilemesin, katilim olduğunu,
Sansınlar intihardır, garibin hazin sonu.
10 Nisan 1990-Salı / Konya
