ZAMANI ÖLDÜRÜYORUM

kırılmış , dağınık cam parçaları gibi
boyaları dökülmüş ve çerçeveleri çürük
metruk bir ev gibi
yatağını arayan nehir ,
yağmura hasret bir bulut gibiydi
ağlayan bir bebek hüznü taşırdı
dağlanmış akkor kalbinde
kim bilebilir ?
nice dağlara gömülüdür sesleri
kül püskürten volkanlar besliyordu içinde
patlamaya hazır gibi
faylarcasına hassas gözleri
ve depremlere hazır sözleri
benliği merkeziydi karmakarışıklığın
yağmurlara boğulurdu hep
bu yüzden hiç sevmezdi yağmur gezmeyi
bozuk bir saat taşırdı ceplerinde
zamanı öldürdüm derdi saatine güvenerek
kim yapabilir soruyorum
ben zamanı öldürüyorum kim yapabilir ?
eller oluyor kapıyı ölesiye döven
güller oluyor penceremde kızılca biten
ben zamanı öldürüyorum duruyorlar öylece
kapımda ve penceremde…
bir güvercin mi hayır bir hüthüt dolanıyor
konuyor sonra dağınık omzuma
ölü bir çekmece açılıyor ardında
yüzler beliriyor kimisi zincifre kimisi mavi
ben zamanı öldürüyorum durmadan
yüzler kızgın ve gözler kurşuni
sırnaşık korkuyorum, omuzladım ruhumu
kim yapabilir soruyorum
ben zamanı öldürüyorum kim yapabilir ?

METRUK ASAL İLENÇ