0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
692
Okunma
Tek gelip tek gidiyoruz
bize ait yıldızımızdan
ağlayarak başladığımız
ilk ışıklarından hayatın
gün batarken ağlatarak
veda ediyoruz tek başımıza
yıllar önce çoğalmamıza
annne baba eş dost dayı amca
bir cömertki hiç sorma
dedeler nineler ve kardeşlerle
bahar çiçekleri etrafımızda
sevgi ve çıkar arasında
gidip gelmekten yorgun
ard arda geçerken günler
eksilmeye başlıyoruz çevremizden
bir kaç eş dost gidiyor sessizce
sonra yakınlardan başlıyor
içine düşen kor ateşler
yaksa da hayat senle devam ediyor
ta ki sen veda ederken
benim dediğin yıldıza
kendini sen gibi kral sayanlarla
güneşiyle o sonsuz uzayında
