aşk ile sarılmış dostlar koltuğa,
bırakıp gitmek istemiyorlar,
belliki alışmak zordur yokluğa,
rüyasını bile görmek istemiyoprlar.

alışmışlar birçoğu bolluğa,
zırnık koklatmıyorlar çoluk çocuğa,
vurmuşlar ekmeği tek,tek koltuğa,
ardına bakmak istemiyorlar.

yüce dağlardan iner suların,
anadoluya giden yolların,
içinden çıkılmaz sorunların,
birtürlü çözmek istemiyorlar.

allahda bilir elbet kulları,
bir gün gelecek sıkıntının sonları,
düzelecek herzor işin durumları,
caresi nedir bilemiyorlar.

yaşayacak bu milletin mayası,
göğsünde vurur iman kalesi,
kükrer sinesinde aslan yelesi,
kahramanların adını bilemiyorlar.

bölünmez bu vatan üçbeş kişiyle,
herkes meşgul olsun kendi işiyle,
çarpışır dağlarda vatan için eşiğle,
kalbinizi kırmak istemiyorlar.

kanaat ederiz az olan rızka,
dayandık o yüce görünmez hakka,
bizde güveniriz adalete,hukuka,
herşeyi söylemek istemiyorlar.

idris koşaca