Har bu gönlüm har, hem de sana har
Yandım, ateşli ahu bakışınla canım yar
Oldum sana zehir olmaktan bendi nâr
Gel beni zehirli sözlerin ile delice sar

Yârim ellerine takmışsın bir el hatemi
Nedir ki bülbülün sana olan bu matemi
Her sabah aşk diye eser sabah meltemi
Ama seni bırakıp uzağa salınmak eldemi

İşte har bu gönlüm har, senin aşkına har
Bu ateş bir hatem ile söner mi hiç yâr
Benim ateşim cehennemden daha har
Hem de seni delicesine yakacak kadar

Soğumuş cesetçesine sönmüş yürek
Tek bir kibrit yakmayacak kadar ürkek
Kibriti yakmak için belki kor aşk gerek
Ama buda sende bulunmayan bir emek

Seni yakacak olan har bende can yârim
Aşkın, ateşi bıraktı bende; kor etti beni
Gönlünü yakacak ateş benim can yârim
Aşkın, yangınımı savurdu, kül etti beni


Yapraklar sarardı, mevsimden sonbahar
Yapraklar kül oldu, yangınım son bu har
Taze bitmiş gül gibi haberci ilkbahar
Beni küllerimden doğuransa ilk bu har