SEVDA AĞACIM.
Baharı yaşardın bir zamanlar şen şakrak,
Çok mutluydu seninle kök saldığın toprak.

Dalında kuşlar sevda şarkısı söylerdi,
Sevdalılar gölgende gönül eylerdi.

Güneş soldurmazdı açan çiçeklerini,
Sırdaş oldun aşıkların dileklerini.

Vuslat adresi gölgen bilinmez başka bir yer,
Gel olursa sevgiliden, seven geldim der.

Ne güzellikler yaşandı koyu gölgende,
Başka emsal-i nebat varmı ki bölgende?

Eller kavuşunca ses gelirdi yaprağından,
Aşk hamuru belliki senin toprağından..

Aşıklar uzanıp gölgende yaprak sayardı,
Gözlerden gönüllere haller koyardı.

Can canana hasretini seninle giderdi,
Dünyada ölüm, aşkta dirilecek bir yerdi.

Ne oldu şimdi tek başına yapayalnızsın,
Gelen yok mu yanına mahsun kalmışsın?

Meltemin yok,yaprağın yok hani nerde baharın,
Halin bugün perişan,nasıl olur ki yarın?

Bırakıp gitmiş kuşlar zümrüt yeşili dalından,
Geçmez olmuş kimseler huzur dolu yolundan..

Üzülme.! Sevda ağacım, yanında ben varım,
Yoldaşım ben sana,hazan olsada baharım..

Ölsekte kalsakta hep beraber olalım,
Bizi bu hallere koyanlardan hesap soralım.

Ben,seni anlıyorum sende beni anlarsın,
Sen benin gönlüme hayat veren canlarsın..

Kaldımı göz yaşlarımız oturup ağlayalım,
Halden anlayan varmı ki gönül bağlayalım..

Bu dünya böyledir sevenler mutlu olmuyor,
Boyumuzca varsada,gönlümüzce bulunmuyor.
Cengiz(SERDAR-I GÖNÜL)