Bir sabah vakti daha, esiyor seher yelleri,
Okşuyor sanki gülleri, rüzgârın elleri.



An olup devran gelir, seni bana getirir,
Bülbül dertli olup Mevla onu güle getirir.



Bir kokundu beni sana getiren
Bir bakışındı beni kendime getiren



Aşkımız zamandan yoksun bir izafiyet
Hiçbir aşk yok mu ki sonu dahi afiyet




Sen yanaklarında bal çağlayan endamlı gül
Sen dağda ovada rüzgârla saçılan sümbül

Sen dünyama felek olan, şark yıldızı güzel
Sen bir mehtap gecesi gibi ruhuma özel

Sen deryada salınan ışıklar gibi ahenkli
Sen vücudu envai çeşit çiçek gibi renkli

Sen bulutların, yeryüzünün soğuk gözyaşı
Sen toprağın kaynağı; sarılı, yeşilli aşı

Seni ne kadar ifade etsem, bir parça kalırsın
Gözümde, ufkumda, sonsuz döşümde





Hasan Basri Bayır