Mecburduk ayrılmaya bir görevdi bu
Öyle bir ayrılıkki bizleri yakıp kavurdu
Bir görevdi benimki ve zorunluydu
Ben nöbette iken vatandaşlarım uyuyordu

Vatanı beklemeliydim duramazdım evde
Görev bekliyordu beni sınır köşelerinde
Mecburen ayrılacaktık günün birinde
Bu sıralar sorarsan beni vatan nöbetinde

Ana sevgisini yar sevgisini yendim ben
Asker olup Kışlamda kıta`ma döndüm ben
Bu sevgi vatan aşkımdan geliyordu içimden
Hazırdım ASKER olmaya ben taki dünden

Ayrılık gelip çattı kapıya duyamadım
Mecburen tütüyordu gözümde vatanım
Koşup hemen sarıldım erkenden tüfeğime
Çünkü hain dedirtemezdim ben kendime

Mutluyum şu anda ben nöbet yerinde
Sevgisi yatıyor benim halkımın kalbimde
Sevgisi yaşıyor benim vatanımın yüreğimde
Askerim ben manevi güç var tüm bedenimde

Geri alamaz hiç bir kuvvet beni bu sevgiden
Anamı,Babamı birde yarimi bırakmışım dünden
Her geçen gün olgunlaşıyorum ruhen ve bedenen
Bu kutsal topraktır benim için, vatan denen

Karşı koyacak bir güç varsa karşıma çıksın hazırım
Göğüs göğüse döğüşmek için ben taki dünden varım
Bendeki bir Mehmetim,vatanı baştan başa gezerim
Vatanıma geleçek bir hileyi baştan hemen sezerim

Kahvecioğlu`na ne derki bunca zamanında hasret
Bu gün nöbetine geç kalmışsın be Recep hayret
Bütün gözler sende vatanı bekle diye sen mehmet
Bİr mehmetcik olarak sorun görevimi cevabıdır nöbet.


1985 askerlik şiirlerimden.