Sen ey gaiplerden uzanan el
Sen ey denizler ötesindeki mehtap ortağım
Kar fırtınalı yüreğimin en parlak yıldızı!
“Nerden çıktın sen karşıma?”
Bir hilalken gökte ayı dolunaya çevirdin
Şimdi sen varsın diye göz kırpar yıldızlar
Sen varsın diye raks eder kar taneleri
Sen varsın diye ötüyor kuşlar , sen varsın diye…
Sen var olmadığın yerde varlığım felaket
Sen olmayınca gündüzler güneşsiz
Sen olmayınca bahar çiçeksiz olacak
Bundan sonra…

Ey gaiplerdeki kalp hırsızı!
Sen, hayal edilemezim!
“Nerden çıktın karşıma?”
Hayal bile edemezken gözlerinde uyanmak
Belki Tanrı’dan tek dileğim..
Yok,hayır! Sen hep ırak kal istersen,
Ateşi sönermiş vuslata erenlerin.
Yanmak da güzel hicranınla, şikayetsiz.
Davetsiz, hep davetsiz gelsem kapına
Açar mısın gözlerini bir bakımlık?

Ey bilinmezlerden gelen şah-ı melek!
Sen de bizim gibi konuşuyor musun
Yoksa sana ait olan gaiplerde uçuyor musun
Sesin nasıl acaba, ağlar mısın insanlar gibi?
Yer misin , içer misin ?
Senin de kalbin çarpar mı bizim gibi?
Yürür müsün delicesine aşıklar gibi
Dalgalara ve fırtınalara karşı?
Mecnun’u, Ferhat’ı bilir misin?
Ferhat olmak isterdim kavuşmaktan korkmasam
Sen hayal bile edilemezimsin
Hayalimdeki meleksin ya, ne olur hep öyle kal!
Gönlüm seni melek bilsin.