‘Allah!’ nidâları kaplarken arşı,
Bir destan yazdılar dünyaya karşı.
Cepheler söylerken şehâdet marşı,

Yücelerden bir çığ gibi koptular,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.

Hakk’ın rızasını seçti yiğitler,
Yurt için canından geçti yiğitler,
Zafer kapısını açtı yiğitler...

Sermest olup göğe kanat çırptılar,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.

Bir karışın bin canla ölçülmez Çanakkale,
Yer yerinden oynasa geçilmez Çanakkale!

Vuruştular, cenkle sırdaş oldular,
Sonunda ecelle kardeş oldular,
Ufukta sönmeyen güneş oldular,

Yiğittiler, erendiler, alptiler,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.

Şanlı On Sekiz Mart destanlarında,
Kükrediler zafer meydanlarında,
Allah’a adanan al kanlarında,

Toprağı yoğurup vatan yaptılar,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.

Bugün kandan, dumandan seçilmez Çanakkale,
Yer yerinden oynasa geçilmez Çanakkale!

İman cephesinde sıradağdılar,
Yalın kılıç hilâl gibi doğdular,
Yalnızca Allah’a boyun eğdiler,

Mazluma dost, zâlimlere sarptılar,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.

Yüz binlerce şehit ateş hattında,
Gül açtılar tekbir nakarâtında,
Şehit yazıldılar Allah katında,

Ana bilip ak toprağı öptüler,
Gümbür gümbür zulme vuran kalptiler.

Türk’ün namus mührüdür, açılmaz Çanakkale,
Yer yerinden oynasa, geçilmez Çanakkale!

Bestami YAZGAN