ben geldim
sen yoktun
...


Hani bekleyecektik
tüm gelmelerimizi
Yüreğindeki yalnızlıkların kıyısında
gecesini terketmeden aşkta
ay kalacaktık bu sevdanın karasına...
sonra gülüşünle gün
beni sensiz uyandırmayacaktı
seni bensiz uyutmadığı gibi
Bekleyecektik
bekletmeden birbirini

...

şimdi içim dışım gece buz gibi yıldızlarla
karanlığın orta yerinde
ayaza durmuş vakitteyim


Geleceğim demiştim

Geldim işte
yokluğunu bile bile


.





M ü m k ü n l ü


Rüzigar
( Es ki şiirlensin vakit )

Zakkum tadındaydı zaman
Buz gibiliği ondan
Ayrlıktan değil hiçbir zaman
Ve ondan sonrası kalan

Koskoca bir yalan

Aşkı kendinden geçmişim
Vakit ondan habersiz
Sanırsın ki sanmışım
Kanarsın ki kanmışım

Yanmışım yalanmışın


Aleve düşsün hatırımdakiler
Yalın ayak unutmak oluyorsun ya
Olsun olsun ki bitsin
İçimizdeki bu üşüyen yalnızlık

Çocuklar kadar umursamaklı
kan revan olsada adı

Sonrası ..
umut zamanı .