Hiç seviyorum diyebildik mi?
Yaşama kendimize verebildik mi?
Gönülden sevgi beşleyebildik mi?
Yaşamda bir an anlaşılabildik mi?

İnsan önce kendini sevmeli,
Sevgisini gönülden beslemeli,
Hayatı yaşamı iyi incelemeli,
Bende varım yaşıyorum diyebilmeli..

Var olup hayatta yaşadıkça,
Fani dünyada göz açıp kapadıkça,
Geleceğe umutlarla baktıkça,
Yaşam güzel farkına varılınca..

Bir çiçek olup güzel açınca,
Ağaç olup dal olup açınca,
Var olup hayatı anladıkça,
Hayat güzel yaşamı anlayınca..

Bir kez seviyorum demeli kendine,
Salarsın kendini açık olan engine,
Gönlünde varsa neye yarar zengine,
ancak kendin aşarsın kendi bendine..

Bir umuttur insanı yaşatan,
İbretlerdir ancak kendini anlatan,
Olmasa da kendinden başka yok kalan,
Almasan da sen olursun gönülden satan..

Açılır bütün kapalı olan kapılar,
Paylaşılarak yok olur bütün yaralar,
Bir gün olur uzak olanı yakalar,
Yaşandıkça gönüller hepsini anlar..