Dua eder hep dilerdim,
Yorgun argın, yol giderdim.
Bekle hele, gelir derdim,
Rabbim onu verdi bana…

Yıllar yılı gül dikmiştim,
Gül dibine su dökmüştüm.
Sevgi ile büyütmüştüm,
Rabbim gülü verdi bana…

Can evime girsin dedim,
Her halimi, bilsin dedim.
Gönül kuşum, gülsün dedim,
Rabbim kanat gerdi bana…

Emanettir, sana dedim,
O istedi hemen verdim.
Öyle candan, öyle sevdim,
Rabbim sevdi, verdi bana…

Her ağaçta, bir dal vardır,
Sanki petekte ki baldır.
Yunus gibi Hak’ka yârdır,
Rabbim yâri, verdi bana…

Zaman geçti, günü geldi,
Duam idi, oluverdi.
Bekler iken geliverdi,
Rabbim sevdi, verdi bana…


Hasret idi, Hicret oldu,
Rahmet gibi, gönle doğdu.
Yuvamıza gelen yoldu,
Rabbim yolu, verdi bana…

Osman Gazi bir han gibi,
Ömür süren, devran gibi.
Mekan desem, cennet gibi,
Rabbim cennet, verdi bana…

MUSTAFA GÖKGÖZ
(HASRETLİK- Denizli -29/01/2011)