Son gül kurusu ömrüm artık
Son deminde
Hüzün karası var yüreğimin her köşesinde
Ve birde ölümün o korkunç soğukluğu
Bu gidiş sondur GÜLÜM.
Dönüşü yük bu geminin,
Bu limandan son demir alışı artık;
Tamam son yolcusu değilim belki
Ama biliyorum sonun başlangıcındayım GÜLÜM
Bak istediğin oluyor gidiyorum şimdi
Belki özelyeceksin dinlediğimiz şarkılarda
Arayacak gözlerin yanlızlığın her aklına geldiğinde
Belki ağlayacaksın halime acıdığın için,
Ama mutlaka çekeceksin yaptıklarını
Diyetini ödeyeceksin be GÜLÜM.
Ve her geçen gün tükeneceksin azar azar
Çünkü rüyalarına gireceğim hergece
Yakana yapışıp ’seni seviyorum gülüm’.....
Kan ter içerisinde uyanıp titreyeceksin
Kimselere anlatmayacak, anlatamayacaksın
Bir gün mezarıma geleceksin
Toprağıma kapanıp yalavaracak,
Af dileyeceksin.
benden ve mezar taşımdan.
Sonra bir kaç göz yaşın düşecek
Toprağıma yüreğime
Ben o gece yine geleceğim
Bu kez ellerinden tutup gözlerine bakarak
’Elveda yaban GÜLÜM’deyip kaybolacağım
Yine uyanacaksın irkilerek....
Neyse GÜLÜM boşver
Nasılsa yaşanacak bütün bunlar.
Bak göz kapaklarım ağırlaşıyor
Bakmaya kıyamadığın bu gözler
Kapanıyor artık birdaha açılmamacasına
Hem artık vucudumda buz kesti.
Kara toprakla kucaklaşma vaktimi ne!
’Seni seviyorum yaban GÜLÜM ’
İşte bu son oyun ve son perde
Daldan düşen son yapraktır belkide
İşte bak..
Bu duyduğum ölümün sesi
Bu aldığımda son nefesim’ELVEDA’

Aytaç ÖZDEMİR