Şehir büyük . . .

Bir ucu seni tutuyorken elinde
Diğer ucu sarıp sarmalar saatleri
Geri adımı olmayan sınırlarına dikilir dilek ağacının kökleri

Büyüdükçe dallarına asılır huzur salıncağı
Sıramızı bekleriz
Sonra da gölgesinde dinlenmeye çekeriz ruhumuzu

Şehrin geceleri ıssız . . .

Gökyüzü kayan yıldızlarını toplarken günün üzerinden
Deniz mavilerini bırakır kahve kokulu kıyılarına
Kayalıkların üzerinden düşen gece örter çıplaklıkları
Kurşûni renkler sarar ayın etrafını
Yer gök hazırdır uyanmaya
Uyandırmaya

Şehir Telaşlı . . .

Çemberinde sakladığı beden ödünç
Dudağında can bulan nefes borçtur
Bir anne gibi sahiplenir sevgiyi

Şehir bembeyaz . . .

Omuzlarını dik tutacak
İki yakasını bir araya getirecek bu kent
Çimler papatyalarla karışır adımlarımıza

Ben saflığı giyinmiş sen asaleti takmışsın göksüne
Kehanetin yalız yüzüne açılır karanlığımız

Şehir mutlu . . .

Avuçlarında sıkıca tuttuğu bir umudun daha ,
Güvercin kanadında kavuşur emanetçisine

Damlaya damlaya hayat oluruz

Teşekkürler İstanbul ,
Söz !
Bir bardak çayını içmeye geliriz , zamanı geldiğinde