saçlarını tararken eylül rüzgarı
unuttum baharda ölümü
geçtim alayı hüzünlerden
demir attım gece kokan tenine
hangi şehir sensin
hangi denize dalgalandı hasretin
kurak düzlüklerine damladın iklimimin
siyahı çizdim hasretinden uzak
sana nefes aldım öldüğüm vakit
geçtim yalnızlığı bir adım
ismimi adına kurban adadım
sevgili(m)!
mevsimlerde bırak kuru dallarını
toprağa düştü son yaprağın
dindi yağmur
gök kuşağı gökyüzünde yüreğin
bana sorma yaşlı gözlerimde ıslak tenini
bende bilme acına değen buseyi
yakamoz vurdu serin yüzüne
beyaz damladı kurnama
her telden ahım kaldın
her ağıttan koparıp aldın
sana hiç canım yanmadı
düşen bendim uykuvari düşlerinden
uğruna harcanacak , bir gençlikti,
ardı kalmadı..

sendin yaşarken nefes almak
tutki mevsim kış
azad et yüreğimi,
zoruma gider oldu sensizliğe köle kalmak..

aşka ecel fırsatı

karan