MEHMET GÖZÜKARA
&
GÜLLÜ GÖZÜKARA

ATIŞMASI

● Ben Nüfusta 02–02–1962 doğumlu olmama rağmen, askerlik görevine bir takım ailevi nedenlerden dolayı 1968 doğumlularla beraber gitmek zorunda kaldım. Bu askere gitmediğim süre içerisinde, evlendim, barklandım, hatta büyüğü kız küçüğü oğlan iki de çocuğum oldu.
● Askere gittim gitmesine ama benim memlekette iki can parem kalmıştı. Gurbetin ağırlığı omuzlarımda bu yüzden büyük bir yük oluyordu. Bu yükün ağırlığı omuzlarımdan gönlüme vuruyorken gönlüm de soluğu dizelerde alıyordu.

Dağlar
Kar olur nice dağlar
Yol vermez yüce dağlar
Kavuşan bayram eder
Ayrılan yürek dağlar

● Acemi birliğinden dağıtım olunca, on gün dağıtım iznine geldim. İzin dönüşü anamla beraber beni köyün çıkışına kadar uğurlayan 3,5 yaşındaki dünya tatlısı kızımı, 6 aylık oğlumu arkamda bırakıp usta birliğine gitmek gönlümü sancılandırıyordu. Ayaklarım adeta geri geri gidiyordu. Gel gör ki vatan borcuydu ve ödenmesi gerekiyordu elden bir şey gelmezdi.

Yaz Dedim
Bahar dedim Yaz dedim
Dosta name yaz dedim
Ömür dört mevsim gizler
En iyisi yaz dedim

● Bu hassas ruh halim, askerde bir günü adeta bin gün edip karşıma dikiyordu.

O bağlar
Gülşen açar o bağlar
Gurbet paslı kelepçe
Âşıkları o bağlar

● Bense ancak gurbetten sılaya yazdığım satırlarla nefes alıyordum.

Açmaz mı?
Gül vaktinde açmaz mı?
Satlık meta’sı olan
Pazar kurup açmaz mı?

● Ben gurbetten sılaya yazdığım mektuplarda ki dizelerde ne sorarsam, cevap olarak anam da sıladan gurbete yazdığı mektuplarda ki dizelere bezediği ana yüreğinden dökülen zarif sözlerle cevap veriyordu. Böylece gurbetten sılaya, sıladan gurbete tüm duygusal yoğunluğumuzla anamla şiirleşiyorduk.

● Hasretle geçen günler uzadıkça uzuyor, yüreğimde yanan kor her geçen gün daha da harlanıyor, ruhumla beraber tüm vücudu mu kavuruyordu.

Korsun sen
Gurbet aciz korsun sen
Küllenmeyen korsun sen
Kerem’den Aslı yanar
Dudaktaki korsun sen

● Hissiyatımıza tercüman olan bu dizeler karşılıklı yazılarak can buldu.

Ördek uçar kaz uçar
Çürük yapı tez uçar
Çok ünlü darb-ı mesel
“Yazı kalır söz uçar”

● 1988 yılında anamla dertleştiğimiz sözler uçtu, size kadar ulaştı. Gerisin geriye bu yazı kaldı…
● Şimdi bu ana oğul atışmasıyla sizleri baş başa bırakıyorum:

ANA & OĞUL ATIŞMASI

Oğul:
Yolum düştü gurbet ele
Ana seni çok özledim
Haber saldım memlekete
Ana seni çok özledim

Ana:
Yoluna kurban olurum
Oğlum Vatan bekçisisin
Mektubun gelir okurum
Oğlum Vatan bekçisisin

Oğul:
Ana dersem içim burkar
Ayrılıktan âlem korkar
Hep bize değildir zahar
Ana seni çok özledim

Ana:
Oğlum desem içim yanar
İçerimde kalbim kanar
Ben ağlasam eller kınar
Oğlum Vatan bekçisisin

Oğul:
Kader talim eder sınar
Kınayanlar boşa kınar
Hasret kalan özlem sunar
Ana seni çok özledim

Ana:
Kader sınav ede dursun
Ana özledim diyorsun
Vatan borcu ödüyorsun
Oğlum Vatan bekçisisin

Oğul:
Rüya gördüm garman-çorman
Elde olsa bir gün durmam
Bu can sana olsun kurban
Ana seni çok özledim

Ana:
Gördüğün düş hayır ola
Mektupla selamın gele
Sen dönesin güle güle
Oğlum Vatan bekçisisin

Oğul:
Helal eyle hakkın fazla
Gönül eğlenmiyor sazla
Çok yaşamam bu marazla
Ana seni çok özledim

Ana:
Helal olsun hakkım sana
Süt emzirdim kana kana
İyi hizmet et Vatana
Oğlum Vatan bekçisisin

Oğul:
Gönül bağım harap oldu
Güllerim zamansız soldu
Seni andım gözüm doldu
Ana seni çok özledim

Ana:
Gönül bağım hep karasız
Güller açılmaz zamansız
Hakan, Canan durmaz sensiz
Oğlum Vatan bekçisisin

Oğul:
Gönül umman duygu nehir
Başa gelen olmaz tehir
Kam kasavet katar şehir
Ana seni çok özledim

Ana:
Bir gün berat verilecek
Vakti gelen derilecek
Hizmet mecbur görülecek
Oğlum Vatan bekçisisin

Oğul:
Gözükara’m eyler minnet
Dua eyle bitsin hasret
Bu ayrılık bize zahmet
Ana seni çok özledim

Ana:
Anan Güllü bekler yolun
Duaya alışık dilim
Yanımızda nazlı gelin
Oğlum Vatan bekçisisin

Gözükaralı Atışmalar (Yayıma Hazır)