gönlümün son gülü ölürken yürek tenimde
kanımda adın solar
gece basar sabahı geceye yıldız kanar
elleri hazan kokan bir aşktın sebepsiz gelen
hani yolunu şaşırıp düştün ya ilk yazıma
kıyamet tadında hüzün içtim gözlerinden kana kana
yüreğimizde kardelenlerin telaşı
bense utanıp karların kanından
sinerdim yüreğinin en kuytu köşesine


rüzgar öperken çatlamış dudaklarımı
rüzgar kokardı tenin burcu burcu
ar damarı çatlamış bulut
üstüme yağar
her notanın dilinde hasret yanar
ve her şarkı da eski bir yara kanar..
hüzne doyar gece ,geceye inat

yağmururun ar damarı çatlardı üstümüze sırılsıklam
Bıcak sırtında hercayi düşler biledim sabırla
ömür sunağında serseri beklemelerin sancısı bulaşırken elime.
Genzimde buram buram kan kokusu
ciğerime işler marazlı sevdan.
GözümDe bulgur bulgur yıllar
gözlerimin yüreğinde büyütürüm yetim bir sevdayı
kartal yuvalarında sökerken son şafak
sen bilmezsin anlamazsın,
eski bir takvim yaprağından sıyrıldığını dudaklarının
Rüzgar ağıdında öpüşlerin çıkıverir kınından
saplanır tenime dudakların
sancısını işler zehir gibi içime

o an işte o an
mevsimler hasrete çeker şarkıları
şarkılar yanar her iklimde başka başka
dilinden düşerken vur emri aşka
hüzün bulanır kanıma
hüzün bir başka dolanır aklıma
mevsim mevsim vedada ağlar yüzün
akar gider gözlerimden O en son sözün
kana hüzün hüzüne kan dadanır
sabahın alnında kara yazım
kırılır içimde ardından kapkara bir hüzün
sürüklenir gözlerinin kıyısında yüreğim
dilinden vur emri düşerken aşka
gözlerim gözlerinden bir yudum elâ içer
ve kınından sessizce paslı bir şiir çıkar
saplanır tenime
kara bir sancı zehir gibi işler kanıma kanıma


NİLÜFER GÜR GÖKDEMİR


11/6/2010

ANTALYA