Gurbet elde, o akşamlar başkadır,
Hasret kokar, o yerlerde ay yüzlüm.
Her gelişte, o dönüşler başkadır,
Hüzün dolar, ayrılışla ay yüzlüm...

Pınar’sın sen hazin hazin çağlarsın
Uzakları, yakın eder bağlarsın.
Figan edip, gönülleri dağlarsın,
Ağlayıpta figan etme ay yüzlüm...

Ulu insan, çilegâhta pişermiş,
Sabredenler, gün gelince gülermiş.
Bahar geldi, bak zambaklar yeşermiş,
Dert edipte dertlenme sen ay yüzlüm...

Garip kuşum, yuvasında hep gülsün,
Bahçemdeki, çiçeklerden bir gülsün.
Sabreylersen, güzel sonu görürsün,
Görmem diye ağlama hiç ay yüzlüm...

Her gecenin, bir sabahı oluyor,
Sabah olup, güneş her gün doğuyor.
Yüce Rabbim Pınar’ını koruyor,
Ağlayıpta hüzünlenme ay yüzlüm...

Gökyüzünde Seda olup inlersin,
Damla gibi, her yüreğe inersin.
Özümsün sen, haykırırsın gürlersin,
Gürler iken, gülün açsın ay yüzlüm...


Bu şiir gurbet elde yaşayan Pınar’lara yazılmıştır...
Mustafa Gökgöz (Hasretlik-Denizli)