19
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1830
Okunma

yalın ayak çocukların, ezelden gözyaşıyla nikâhlanan anaç kadınların ve çaresizlikle boynu bükük erkeklerin, yazgısı hep karaya çalan coğrafyalarından sadece bir kaçı…
Ben Filistin’im,
Haybem taş dolu
Bir de ağır tanklar
Çocuğu göğsünde saklı, can verir babalar.
Srebrenitsa’yım ben,
Akladınız üstümde soykırımları
Delili bendedir
İçimde taşırım, toplu mezarları.
Ve ben Halepçe’ yim,
Ağıtlarım susmaz daha
Ana, kucağında yavrular
Bir sabah usulca düştüler bağrıma.
/ yaban tohumlar serptiniz, artık can vermez
dünyayı ebed bildiniz, lâkin çok sürmez /