Gecenin yarısını çoktan geçmiş zaman,
Yine yalnız, yine sesine hasret saatlerdeyim can,
Belkide bu hayatta ilk kez birine bu kadar yakın,
Bu kadar dost, bu kadar arkadaş hissettim can...

Özlemek ne demek bilirmisin?
Sensizlik denizinde yapayalnız bir sandal,
Karanlıkta bir mum ışığı bile bulamamak,
Hakkın olmadığını bile bile beklemek,
Prangalarda gibi hissedip,
Sesini duyduğunda sevinmek,
Çocuklar gibi şımardığını, şımartıldığını bilmek,
Saatlerce konuşsanda doyamamak sohbete,
İşte öyle bir şey bu can...

Sen yoksan içimden ağlamak geliyor,
Sen yoksan gülüşlerim yok oluyor,
Sen yokken kederli ve bir o kadar yapayalnız,
Sen yoksan kimsesizim, bir o kadarda öksüz..

Hani bazı duygular vardır kelimelerin yetmediği,
Öyle özlemle tutuşur ki bu yürek,
Başını sağ omzuna dayayıp dans eder gibisindir,
Geceleri yalnızlık çekmemek için yastığa sarılıp
Hayalinde o ilk gördüğün an canlanır ya,
Yağmur altında dost bir elin sana uzandığı,
Sıcacık, sımsıkı kavradığı o eli özlersin,
Yağmuru seversin seni getirdi diye,
Her yağmur yağdığında aklına gelir,
Artık o senin dostun, arkadaşın, sırdaşın
Belkide güvendiğin tek insan oluverdiğini,
Seyahate çıktığında ter içinde uyanıp dua ettiğin,
Allah’a korkuyla yakardığın;
ne olur o’na birşey olmasın
diye dualar ettiğin,
eli her an telefona gidip açamadığın,
Meraktan kalbi sıkışan, gözleri yaşaran,
İşte öyle birşey bu can..

İyiki varsın ve iyiki sen benim can’ımsın,
Sana gelebilecek her türlü kötülük bana gelsin...

Sen yoksan içimden ağlamak geliyor,
Sen yoksan gülüşlerim yok oluyor,
Sen yokken kederli ve bir o kadar yapayalnız,
Sen yoksan kimsesizim, bir o kadarda öksüz..