Kumları kavuran aşkın ateşi
Bir ilkbahar doğum günü Leyla’nın
Yakar o gün bu gün çölün güneşi
Ondan dağılıyor ünü Leyla’nın

Şarkılara Leyla diye başlandı
Şiirlerde suna olup taçlandı
Gönül gençleştikçe beden yaşlandı
Sahil-i selamet yanı Leyla’nın

Neyi duysan neyi görsen onda var
Gâhî bacı gâhî anne gâhî yar
Irasan dondurur yaklaşsan yakar
Ondan sürüp gider şanı Leyla’nın

Leyla’sız kelamın anlamı olmaz
Dolular boşalmaz boş olan dolmaz
Leylaklar Leyla’dan dolayı solmaz
Her açan çiçeğin donu Leyla’nın

Bunu gördü gece gündüz gökyüzü
Leyla’ya ulaşır aşkın her sözü
Korurken gamzeler gül açan yüzü
Dolanır sevende kanı Leyla’nın

Suya düşen ayın şavkı şahittir
Seven Leyla’laşır bunca vakittir
Kadir bilen için söz bir akittir
Mecnun’u gezdiren canı Leyla’nın

Söz gizler aşk denen hazinesinde
İnciler raks eder elbisesinde
Pamuk ellerinde ipek sesinde
Dilden dile gezen anı Leyla’nın

Gönül bahçesini saran sarmaşık
Yayılır yüreğe gözlerden ışık
Pervane misali haz alır âşık
Bildiğini bilmez bunu Leyla’nın

Nuh’un gemisine dönen habercin
Aşkta hudut olmaz dedi güvercin
İttifakla tasdik etti ins ü cin
Muhabbet üstüne dini Leyla’nın

Muhabbet sevginin ilk temel taşı
Çile, sabır, gayret üç arkadaşı
Yüreğin içine akar gözyaşı
Benlikten sıyrılmak sonu Leyla’nın

Yağsa gökten yere yağmur dolu kar
Leyla’sız bunların ne anlamı var
Bundan Gözükara’m kendini yakar
O türkü yaksa da konu Leyla’nın

Çark-ı Devran (sy.57)