İstanbul’a düştü yolum sessiz sedasız
Kınalı Ada’da dolaştım sedasız
Bodur ağaçlara takıldı sevdam
Rüzgâr ne yönden eser belirsiz
Düşlerimi savurdu hedefsiz
İstanbul’a düştü yolum sessiz sedasız

Bostancıda durakladı nefesim
Karışınca ten kokularına özlemim
Duraklarda bekledim sevdiğimi
Elimde düşlerimden yapma gül
Bekledim sabırla gidinceye kadar gün
İstanbul’a düştü yolum sessiz sedasız

Parlak ışıklar altında kalmıştı gözlerim
Yıldızları göremedim gökyüzünde
Yerde ararken seni düşlerim
Issız bir sokak lambası altında
Titrek yapraklı bir kaldırım gülünde
Buldum düşlerimin kırpıntısını
Gece alıp giderken son ümitlerimi
İstanbul’a düştü yolum sessiz sedasız

Balıkçı ağlarına takıldı yüreğim
Sahilden çıkarken küçük kuyu yoluna
Sessizce baktım perdesi kapalı pencerelere
Aralanmışta bakıyor mu sevdiğim
Yollara düşmüş sevda düşlerime
Sessizce ağlarken özlemin ateşinde
İstanbul’a düştü yolum sessiz sedasız


Kadıköy iskelesinden bindim vapura
Elimde bir simit bir bardak çay
İliştim sessizce tenha bir koltuk kenarına
Bakışlar takıldı göz kapaklarıma
sen yoktun aralarında, kapadım bakışlarımı
Düşlerime perde çektim ıssızda
İstanbul’a düştü yolum sessiz sedasız