şarkılarım vardı bir zamanlar
bestelenmemiş bile olsalar
benim şarkılarımdı onlar
sevdiğim vardı bir zamanlar
uğruna şiirler yazardım
hayallerim vardı
bulutların üstünde olsa da
hep ulaşmak isterdim onlara
kâbuslarım vardı bir zamanlar
Gecenin karanlığında
kan ter içinde bıraksalarda beni
benim kâbuslarımdı onlar

kalabalıklardan kaçmaç istercesine
loş yollarda geçerdim koca şehirde
adını bilmediğim bir şeyler arardım
yorgun düşsemde sabahlara
kaldırımlar ve sokak lambaları şahitti
bütün bunlara

çiçeklerim vardı begonyalarım güllerim vardı
geçipde karşılarına konuşurdum onlarla
bunu kimse bilmezdi

kanadı kırık kuşlar düşerdi pencereme
alıp onlara bakardım
su verirdim yem verirdim
iyileştimi de salıverirdim
uçup giderdi ellerimden
bir sabah solveren
çiçeklerim gibi
çocukluğum gibi
toy delikanlılığın gibi
hiç yaşanmamış günler gibi