Bana mekan olmaz Kozan elleri,
Eninde sonunda göçer giderim,
Bir hoş geldi durum ile halleri,
Eninde -sonunda göçer giderim.

“Altın kafes vatan olmaz bülbüle”
Bir seher binerin nazlı düldüle,
Ya hüzünlenerek, ya güle, güle,
Eninde -sonunda göçer giderim.

Deli gönül çabuk yapar bizarı,
Yoktur kitabımda bunun yazarı,
Köyümdedir sevdiklerim mezarı,
Eninde -sonunda göçer giderim.

Kalmadı bir şeyin eskin o eski tadı,
Değişmeyen sade nesnenin adı,
Her kime bakarsam gönlümün yad’ı,
Eninde -sonunda göçer giderim.

Her dem gül açıyor ama koku yok,
Varlıklı bir belde ama toku yok,
Öyle Tahayyül ederdim “yoku” yok.
Eninde -sonunda göçer giderim.

Ne eski bir sevda, ne eski aşk var,
Yıkılmış saraylar ne yüce köşk var,
Sade orta yerde inatçı işk var,
Eninde -sonunda göçer giderim.

Yalanım yok geldiğime pişmanım,
Kimse değil kaderimdir düşmanım,
Şekerliyim dost olmadı şişmanım,
Eninde -sonunda göçer giderim.

Kışı güzel, bahar güzel yaz çirkin,
Dağılmış çevreye maymunu sirkin
Memiş’ i de ölmüş eskil park’ın
Eninde -sonunda göçer giderim.

Kozan benim mazimdeki bir şehir,
Kurumuş yok olmuş ortada nehir,
Garip-gürabaya olmamış mihir
Eninde -sonunda göçer giderim

Harabe gül alıp-verdiğim sokak,
Yaşlanmış, devrilmiş koskoca çokak,
Her taraf tarumar her taraf gokak
Eninde -sonunda göçer giderim