gülümsemene gülümserim
ama içten canı gönülden
hallenirim
gerilere bakarken gördüğüm siluetler içinde
bende
kalan izi sözü
olan ve olacak kadar
kalan sensin
ve geçmişteki anların bir adı
unutmadığım sen cadı
ve uçmaya kanat çalan kalbimin
muradı…

aslında değil kaderin hükmü
yazgıyı biz yazmadık ama
derin bir muamma
gibi
kalbimin içi ve en dibi
o neşeli
o bitmez yürekli tavırlarındı
değilse yalan
aklımda, içimde kalan
o mektep yollarındaki gülümseyen yüz
o şirin kız
ben seni o hallerinle saklamışım
anılarda yoklamışım
ve inan çok defa o düşlerle dolu yarım,
o düşlerle seni anlarım…
hatırlarım
ve sana yazdığım bilmem hangi şiirde,
sence ve şence şeyler belirirde,
içimin derin vadilerinde,
diyemem, susarım
öylece saklarım bir köşede
belerim bir bebek imtinasıyla hallendiğim o halleri
dedim ya diyemem...
utanırım, sıkılırım, susarım
ben o anılarda
kalmışım
ve mazideki anlarla bunalmışım
anlarsan sen anlarsın..
sen sevensin, sen cansın
duymasın kimse
sen daima gülümse
dualarım böylesine ve budur
içimdeki sevda yıllar beri korkudur

küsme, kızma, konuşma
ama
sende olan neyse, kimse
aldırmam, sende öyle aldırma,
kaşlarını çatıp, yüzünü kaldırma
dualarımdır sana, duymasın kimse
sen daima ve hep gülümse

dileğim dileğinin olduğu yerlerde kalsın
sen bende böylesi bir anısın,
hikayesin, masalsın
dost, sevgili, arkadaş adı neyse
duymasın kimse
sen daima gülümse