Feryat etmez hâlden bilir dillerim;
Elden ele geçer ekmek parası.
Taşı deler terden kazma ellerim;
Bahtı zorlar açar ekmek parası.


Nasibin bul aç mezara yatılmaz;
Evlâdın yer hile hurda katılmaz;
Şeref, onur her pazarda satılmaz!
Helâl lôkma seçer ekmek parası.


Onun için terki diyâr eylerim.
Zor türkümü ona yakar söylerim.
Alamazsam ben o yâri neylerim!
Gözüm yaşı nâçâr, ekmek parası


Kolay değil; el’in kanlı kirinde!
Yaş kürüyen yolun alın terinde!
Her iş kutsal hepsi yerli yerinde;
Emek ile dûçâr ekmek parası.


Yok olmasın; saçın başın yoldurur!
Ambar deler yanlış yola daldırır!
Edep, namus hayâ; hepten kaldırır!
Ar’ı yırtar saçar ekmek parası.


Oku yavrum onun yolu zorlaştı;
Talipli çok rakiplerin gürleşti!
Geç de kalma artık geçim darlaştı;
Erken kalkan biçer ekmek parası.


Erdemoğlu bitmez ki hiç kavgası;
Aşk meşk değil; dava, varlık davası.
Ayağın denk al kazan kul sevdası;
Eli ele açar ekmek parası.


Düşmez katta yankı bulur sadası!


17.10.2005 05.45 – 09.50 AYDIN