Her kelimesinde yüreğimi koyduğum,
Satırlara ilmek ilmek işlediğim şiirlerim,
Ama ne zaman köy şiiri duysam,
Boynum bükülür, yüreğim ezilir,
Nasır tutmuş ellerim,
Çatlamış ayaklarım,
Toprakla harmanlanmış yüreğim,
Ne zaman köy şiiri duysam kendimden geçerim.

Süslü laflar söyleyemez dilim,
Yalanla hiç tanışmamış yüreğim,
İnsan sevgisiyle çarpan kalbim,
Dilan;
Ben saf Anadolu çocuğu,
Kan çanağına dönmüş gözlerimle,
Hayatın zorluklarına göğüs gererim,
Ama ne zaman köy şiiri duysam,
Şairim şair olmasına,
Yazdıklarımdan utanırım.

Nereye baksam o eski yok hayat sayfasında,
Bereketin haiz olduğu,
Mutluluğun kat kat arttığı o topraklarda,
Gözlerinde hayatın tadına vardığım,
Onunla ağlayıp onunla güldüğüm,
Bazen satır aralarında hasretiyle tükenip bittiğim,
O gülen gözler yok bu topraklarda,
Utanırım titrer kalemim yazdığım mısralarda,
Titrer yüreğim her ismi geçtiğinde,
Tükenirim ne zaman bir köy şiiri duysam,
Tükenir olduğum yerde toprak olmak isterim.

ZÜLKÜF KILIŞÇI