Yaşamın en güzel yanı
Unutmamaktır insanı
Yıllar geçse de aradan
Anımsamak dost olanı!


Hani o gençlik günleri
İlk orta lise yılları
Esince kavak yelleri
O ilk aşkın heyecanı?


Film şeridi gözlerimde
Anılar hep özlemimde
Vardır işte sizlerin de
Silinmeyen pek çok anı!


Bir zamanlar yavru kuştuk
Hepimiz dağıldık uçtuk
Çoluk çocuğa karıştık
Sorma başıma geleni!


Hem ağladım hem de güldüm
Seni yıllar sonra buldum
Bilsen nasıl mutlu oldum
Aktı gözümde kalanı…


Hüzün sevinç gözyaşları
Hıçkıra hıçkıra taştı
Ta maziye dek ulaştı
Kısmet olan olmayanı…


Geçen yıllar neye gebe
Yaşam oyun bir körebe
Kimi anne kimi baba
Çok yuvası dağılanı…


-II-


Bakıyorum çevreme çok
Gerçek mutlu pek insan yok
İnsanı üzen neden çok
Başta hükümet olanı!


Geldiği gibi yitecek
Ömür böyle mi bitecek
Bu halk ne zaman gülecek
Hani gülüp oynayanı?


Tükettiler y/üze y/üze
Koymadılar b/izi b/ize
Hep şükrettik halimize
Güldü gülenin güleni(?)


Düşünmeye zaman mı yok
Bizi bizden çalan mı çok
İçi boş söz yalan mı yok
Gülen’den çok ağlayanı?!


Hep bir ekip dikmek lâzım
Ektiğini biçmek lâzım
Önce bize ekmek lâzım
Kimdir ekmeğin çalanı?!


Sırtımızda vergi yükü
Yüklediler otu boku
Ankara’da pis bir koku
Yok hiç temiz soluyanı?!


Memleketin memleketse
Karnın toksa sırtın pekse
Çektiğini onlar çekse
Yıkarlar başa dünyanı!


Aktaş sözün doğru mudur
Yolun hakkın yolu mudur
Ba(ş)kan tanrı oğlu mudur
Hak mı yalanı dolanı?!


Şaban AKTAŞ
13.01.2011